 |
| Η Χρ, Ρόδη με εθνική ενδυμασία (Φωτογραφία "Νέλλης") |
Στο δεύτερο (και ίσως όχι τελευταίο) μέρος παρουσιάζουμε πλήρη συνέντυξη της αιγινήτισσας καλλονής, που δόθηκε στις 19/ 2/ 1931 στη δημοσιογράφο και συγγραφέα Γεωργία Ταρσούλη (1916 - 1986) και δημοσιεύτηκε στο 360ό τεύχος του περιοδικού ποικίλης κοσμικής ύλης της εποχής ΜΠΟΥΚΕΤΟ. Στο εξώφυλλο του 359ου τεύχους του περιοδικού είχε δημοσιευτεί και φωτογραφία της. Μέσα από τη συνέντευξη αυτή ιχνηλατούμε πολλά κοινωνικά στοιχεία και μαθαίνουμε για άγνωστα πολιτικά ή μη παρασκήνια της εκλογής, αλλά και γνωρίζουμε τη νεαρή Χρυσούλα Ρόδη μέσα από τις συνήθειες και τις συνθήκες της προσωπικής της ζωής. Επίσης, δημοσιεύονται και όρισμένα ακόμα πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Σε κάθε περίπτωση η συνέντευξη δημοσιεύεται χωρίς περαιτέρω σχολιασμούς και τα συμπεράσματα δικά σας:
 |
| Η Χρ. Ρόδη στο κέντρο όρθια. Δεξιά η "Μις Αθήναι" και αριστερά η "Μις Θεσσαλονίκη" (Εξώφυλλο στο ΜΠΟΥΚΕΤΟ - Φωτογραφία Ζωγράφου) |
" Εδεινοπάθησα επί ημέρες για να δω τη δίδα Ρόδη, μετά το θρίαμβό της κατά τα εφετεινά καλλιστεία. Επί ημέρες την αναζητούσα στην Αθήνα και στον Πειραιά. Κυνηγητό άγριο … Κι επί τέλους, την παραμονή της αναχωρήσεώς της για το Παρίσι, είχαν την ευτυχία να τη δω σ’ ένα συγγενικό της σπίτι στον Πειραιά. Η δεσποινίς Ρόδη είνε ένα μπουμπούκι που μόλις αρχίζει να ανοίγη. Ψηλή, λεπτή, με λεπτά χαρακτηριστικά και μάτια που κυττάζουν κάπως τρομαγμένα. Τίποτε το επιτηδευμένο και το «κοσμικό». Μας δέχεται μ’ ευγένεια και μας χαιρετά εγκάρδια.
Χ.Ρ.: Ξέρετε, δικαιολογείται, τι απασχολημένη που είμαι; Ούτε καιρός για να κοιμηθώ δε μου μένει πια. Έχω απαυδήσει …
 |
| Γεωργία Ταρσούλη |
Χ.Ρ.: Μα τι θέλετε να πω; Τι μπορώ να σας πω τώρα;, Όταν γυρίσω από το Παρίσι, τότε μάλιστα. Από εκεί θα έχω ένα σωρό εντυπώσεις, τις οποίες πολύ ευχαρίστως θα σας διηγηθώ για το «Μπουκέτο».
-Να περιμένουμε, δεσποινίς, τόσο; Μα ως τότε θα περάση τόσος καιρός. Μπορεί αν γυρίσετε όχι ως «μις Ελλάς» τότε, αλλά «Μις Ευρώπη», μπορεί να σας ζητήση κανείς εκεί σε γάμο και να σας παντρευτή. (Η μις Ελλάς τινάζεται ως απάνω)
Χ.Ρ.: Καλέ τι λέτε … Έτσι εύκολα παντρεύεται κανείς; Α, μη μου μιλάτε, σας παρακαλώ, για ένα τέτοιο πράγμα …
Σεβόμεθα την επιθυμία της δίδος Ρόδη και δεν της ξανακάνουμε πια λόγο περί γάμων. Αλλά η Μις Ελλάς επιμένει να μη μας λέει τίποτε. Ώσπου επεμβαίνει η παρευρισκόμενη θεία της: -Ξέρετε, μας λέει, η Χρυσούλα είνε πολύ μετριόφρων και λιγόλογη. Δεν της αρέσει καθόλου να κάνη κουβέντα για τον εαυτό της. Τα περισσότερα απ’ όσα έγραψαν οι εφημερίδες δεν τα εξιστόρησε ποτέ η ανιψιά μου.
Χ.Ρ.: Αχ, ναι, διαμαρτύρεται η Μις Ελλάς. Κι αυτά μάλιστα που έγραψαν μερικές πριν απ’ την εκλογή μου, ότι δήθεν είχα ειπεί πώς ήμουν βεβαία για την επιτυχία μου. Αυτά δεν είνε καθόλου αληθινά. Ούτε σκέφθηκα ποτέ μου να πω μια τέτοια ανοησία. Φαντασθήτε ότι προχθές είπαν σε κάποιο δημοσιογράφο πως δεν μπορούσε να με ιδή γιατί ήμουν λίγο αδιάθετη και την άλλη μέρα η εφημερίδα του έγραφε πως ήμουν βαριά άρρωστη από γρίππη και πως ήταν αμφίβολο αν ο γιατρός θα μου έδινε την άδεια να ταξιδέψω (σ.σ. στο Παρίσι)! Είδατε φαντασιολογίες; Εξ άλλου τι να σας πω; Είμαι ακόμη τόσο νέα, ώστε δεν έχω «αναμνήσεις». Γεννήθηκα στην Αίγινα κι’ εκεί αναστήθηκα. Πολύ μικρή επήγα στο σχολείο των Καλογραιών της Τήνου κι’ εκεί εσπούδασα ως προ τριών ετών. Ύστερα πήγα στη Γαλλική Ακαδημία στην Αθήνα κι’ εκεί ετελείωσα τις γαλλικές σπουδές μου. Επήρα brevet litteraire. Η μόνιμη κατοικία είνε, βέβαια, στην Αίγινα, αλλά όλοι οι συγγενείς μου είνε εγκατεστημένοι στον Πειραιά και στη Αθήνα. Κάθε δυο τρεις μήνες έρχομαι από την Αίγινα στον Πειραιά. Είνε, άλλωστε, τόσο σύντομο κι’ ευχάριστο το ταξειδάκι αυτό, ώστε τη μια ημέρα το αποφασίζω και την άλλη το κάνω. Το φθινόπωρο έρχομαι για να ράψω τις χειμωνιάτικές μου τουαλέττες και με την ευκαιρία αυτή κάθομαι σχεδόν ως τα Χριστούγεννα. Τις Απόκριες ξανάρχομαι. Στις αρχές του καλοκαιριού πάλι στην Αθήνα βρίσκομαι για να ράψω τα καλοκαιρινά. Το καλοκαίρι εννοείται ότι δεν το κουνάω από την Αίγινα. Πού να αφήσω τη δρομιά, τα μπάνια μου, τις βαρκάδες, τις εκδρομές, τις φίλες μου που έρχονται για να παραθερίσουν. Ααα, η Αίγινα είνε πολύ ωραία το καλοκαίρι! Δεν την αλλάζω με τίποτε! Το χειμώνα έχει η Αθήνα τα καλά της, αλλά το καλοκαίρι τα έχει η Αίγινα. Εννοείται ότι και στην Αίγινα δεν αφήνω εντελώς τη μελέτη μου και τα βιβλία μου και τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Μ’ αρέσουν πολύ οι Έλληνες, αλλά περισσότερο έχω συνηθίσει τους Γάλλους και μάλιστα όχι τους μοντέρνους όσο τους παληούς, Μ΄ αρέσει ακόμη και το πιάνο μου. Είνε τόσο ωραίο πράγμα η μουσική!
- Δεν μου λέτε, δεσποινίς, είχατε υποβάλει και πέρσι υποψηφιότητα για Μις Ελλάς;
Χ.Ρ.: Καλέ, όχι! Πέρσι βρισκόμουν, όπως κάθε χρόνο, στην Αθήνα αυτήν την εποχή. Ήταν ο πρώτος χρόνος που θα έβγαινα πιο επίσημα στον κόσμο και παρουσιαζόμουν και σε βραδυνό χορό. Ετοίμασα μερικές τουαλεττίτσες και … α, δε σας λέω παρακάτω …
- Γιατί, εξακολουθεί η θεία της γελώντας, η Χρυσούλα φοβάται μήπως νομίσουν πως περιαυτολογεί. Ακούτε, λοιπόν, να σας πω εγώ πώς έγιναν τα πράγματα. Λοιπόν επήγαμε τη Χρυσούλα στου κ. Τσούχλου και στης κ. Γεωργαντά να της ετοιμάσουμε μερικά φουστανάκια. Άρχισαν και ο ένας και η άλλη να μας λένε: «- Καλέ τέτοια χαριτωμένα κορίτσια έχετε στην Αίγινα! … Μα αυτήν πρέπει να τη στείλετε στον διαγωνισμό για Μις Ελλάδα. Σίγουρα θα βραβευθή.» Εμείς, εννοείται, δεν τα λαμβάναμε στα σοβαρά αυτά τα πράγματα. Οπωσδήποτε, πήγε στο χορό των Καλλιστείων μαζύ (sic) με τα ξαδέρφια της, κατά τις 11.30 …
Χ.Ρ.: Πολύ πιο αργά ήταν, διακόπτει η δεσποινίς Ρόδη. Εκεί στο θεωρείο που βρισκόμαστε, βρίσκονταν και πολλοί γνωστοί του Μπαμπά και του κ. Χατζή, του βουλευτή μας1 . Αυτοί σχολίασαν τ’ αποτελέσματα της εκλογής (σ.σ. του 1930) και είπαν ότι είνε κρίμα που δεν έλαβα κι’ εγώ μέρος … Εγώ αυτά τα θεωρούσα για κομπλιμέντα και γελούσα, και φέτος, όταν προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός, δεν συλλογίστηκα να λάβω μέρος. Βρισκόμουν, λοιπόν, εδώ από την Πρωτοχρονιά, όταν μια μέρα ο Μπαμπάς2, που είχε έρθει από την Αίγινα για δουλειά του, συναντάει τυχαίως στο δρόμο το βουλευτή μας κύριο Χατζή. -«Καλά που σε βρήκα, του λέει ο κ. Χατζής. Αποφασίσαμε (σ.σ. !!!) να βγάλουμε την κόρη σου Μις Αίγινα και να την πείσουμε να λάβη μέρος στον διαγωνισμό των Αθηνών για Μις Ελλάς.». Ο Μπαμπάς τα έχασε. –«Μα η κόρη μου δεν είναι καν στην Αίγινα!», λέει. –«Δεν πειράζει, την εκλέγουμε ερήμην!.» (σ.σ. !!!!!!!). Έτσι εξελέγην Μις Αίγινα και κατόπιν Μις Ελλάς. Ομολογώ όμως πως αν ήξερα τι είχα να τραβήξω μετά την εκλογή μου, ποτέ μου δεν θα εδεχόμουν να γίνω Μις Ελλάς. Είμαι άρρωστη πραγματικά από τους κόπους κι από τα τρεχάματα. Μα θα κάνω ένα ωραίο ταξίδι, θα ιδώ το Παρίσι, που επιθυμούσα τόσο πολύ να γνωρίσω, θα πάω στην Κυανή Ακτή και θα έχω ένα σωρό ωραίες εντυπώσεις, τις οποίες σας υπόσχομαι ότι θα φυλάξω αποκλειστικώς για το αγαπητό μου «Μπουκέτο».
 |
| Αυτόγραφο για το περιοδικό ΜΠΟΥΚΕΤΟ |
Ακολουθούν δύο ακόμα πρωτοσέλιδα εφημερίδων:
 |
| Ημερήσια εφημερίδα Θεσσαλονίκης ΝΕΑ ΑΛΗΘΕΙΑ - 19/1/1931 |
 |
| Εβδομαδιαία εφημερίδα Περαιά ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ - 24/1/1931 |
Έρευνα - Επιμέλεια κειμένου: Νεκτ. Γ. Κουκούλης
* Τηρήθηκε, εκτός του πολυτονικού συστήματος, η στίξη, ορθογραφία και σύνταξη του πρωτοτύπου κειμένου
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1) Ο Παναγιώτης Χατζής (1887 - 1952) ήταν για χρόνια Δήμαρχος Αίγινας. Πριν, είχε διατελέσει πολιτευτής και τοπικός βουλευτής με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Οι Αιγινήτες τον φώναζαν "Τότη".
2) Ο πατέρας της Χρ. Ρόδη, Σπύρος Ρόδης (1872 - 1951) ήταν φαρμακοποιός και διετέλεσε Πρόεδρος της Κοινότητας. Το όνομά του έχει δοθεί σε κεντρικό δρόμο της Πόλης.
